هر روز با خبری تازه از اتفاقات درون مجموعه شورای شهر آغاز می شود، اعضای این دوره نه از لحاظ سلیقه شباهتی با هم دارند، نه سلسله مراتب مشخص و نه خروجی معینی…
در آخرین جلسه کاری روز دوشنبه دهم بهمن ماه ۱۴۰۲ بحث بر سر مسئله ای به شدت بالا می گیرد که در نهایت به ضد و خورد چند تن از اعضا می انجامد و گویا این حادثه مصدوم نیز داشته است!
هنگامی که پستی سازمانی در قواره و ذائقه و حتی توان افراد نباشد استعفای یک یا چند عضو می تواند کمک زیادی در جهت جلوگیری از آسیب بیشتر به جایگاه شورا و حفظ منافع بالاخص عموم مردم می کند پس دیگر چه اسراری بر ماندن و میخکوب شدن بر روی آن صندلی باقی می ماند؟
شورای اسلامی شهر با توجه به اهمیت جایگاهش مکانی برای تعامل به جای تقابل، تحقیق و تفحص، برسی مصوبات و دغدغه های شهری در سایه اعتماد اعضا است و چنین کج روی و دوگانگی داغی گران بر پیشانی موکلانی می گذارد که به امید تغییر و پیشرفت خود را به پای صندوق های رأی کشاندند تا شاهد چنین وضعیت بی سروسامانی در شورای شهر باشند؟
به سان گردانندگان نمایش عروسکهای چوبی که در خود تصمیم و اراده ای نمی بینند و وسط صحنه ای بدون تماشاگر با چشمهای بسته تیشه به جایگاه و اعتباری می زنند که زمانی خود را به آب و آتش برای بدست آوردنش زدند.
شاید تنها راه باقیمانده برای برون رفتن شورا از این بن بست این باشد که به بحران بی مدیریتی در این مجموعه بیش از این دامن نزنند و فضا را برای تعامل و شنیدن نظرات مخالف یکدیگر بازتر نگه دارند پیش از آنکه در حافظه تاریخی این شهر به گردانندگان آشوب و بی کفایتی شهره یابند!/ رادیو بوکان
***************
